Het uitvliegen uit de verblijfplaats van bulvleermuizen vindt plaats in de late schemering. Deze krachtige vliegers die snelheden van minstens 65 kilometer per uur halen gebruiken in de schemering hun zicht om zich te orienteren in plaats van echolocatie.
Het is een vleermuizensoort die frequentiesignalen uitzendt tussen de 8 en 15KHz, wat hun echolocatie hoorbaar maakt voor mensen. In sommige valleien in Galicië, Noord-West Spanje hoorden we écht veel dieren jagen. Bij hoge insectendichtheden kunnen tot 25 dieren op een zelfde plaats jagen.
Bulvleermuizen zijn moeilijk in zit te zien. Ze laten zich moeilijk vangen doordat ze op hoogtes van 10 tot 300 meter jagen en indien mogelijk drinken ze enkel in grote meren of plassen. Het zijn ook typische bewoners van hoge rotsspleten. Gewoonlijk komen ze voor in hoge, onbereikbare bergwanden, ravijnen of smalle spleten van iets meer dan een duim breed, en op 20-40 meter hoogte, zodat ze ononderbroken kunnen in en uitvliegen.
Deze foto toont 2 vliegende bulvleermuizen.
Foto is gemaakt eind juli rond 22u30 in Noord-Spanje
